Κι εμείς χωρίζουμε..

Έτσι κι αλλιώς.. οι δρόμοι μας χωρίζουν. Ο καθένας παίρνει το δρόμο του σιγά σιγά.. Αποφάσεις, επιλογές, πράξεις. Αυτά μας καθορίζουν, αυτά μας διαμορφώνουν, αυτά δείχνουν ποιοι είμαστε, ποιοι θέλουμε να γίνουμε, ποιοι θα καταλήξουμε.

Κι έτσι οι δρόμοι χωρίζουν, φιλίες χάνονται, ξεχνιούνται, προδίνονται.. Κι εμείς χωρίζουμε. Από χρόνο, από επιλογή, από υποχρεώσεις. Αλλάζουμε. Μεγαλώνουμε. Ξεχνάμε. Αυτά που υποσχεθήκαμε, αυτά που κάποτε κρατήσαμε ιερά σε ένα μικρό δωματιάκι δίπλα απ' την καρδιά μας.. Απλά τα αφήνουμε, σα να μην υπήρξαν ποτέ σημαντικά για μας, σα να μη γελούσαμε με την καρδιά μας με αυτά. Κι εμείς χωρίζουμε. Έτσι κι αλλιώς, η στιγμή θα ερχόταν. Και τα εγκαταλείπουμε..

Είναι στιγμές που τα ασήμαντα μοιάζουν σημαντικά και τα σημαντικά φαίνονται μακρινά, εκτός πραγματικοτητας. Κι εμείς, όμως, χωρίζουμε. Επειδή έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις, από εκεί που ξεχνάς, από εκεί που σταματάς να εκτιμάς. Και το θυμάσαι όταν πλέον ο χάρος θα χτυπήσει την πόρτα. Και θυμάσαι. Ότι άργησες, ότι παραμέλησες, ότι ο χρόνος ήταν αρκετός αλλα δεν τον εκμεταλλεύτηκες. Έτσι κι αλλιώς, πάντα το έπαιρνες ως δεδομένο. Αυτός, όμως, φεύγει..

Κι αυτός ο φτερωτός άγγελος που ρίχνει τα βέλη εδώ κι εκεί χωρίς εμάς να μας ρωτήσει. Πάντα αυτός πρέπει να φταίει. Κι εμείς χωρίζουμε. Επειδή δεν παλέψαμε αρκετά, επειδή δείλιασες, επειδή αργήσαμε. Έτσι κι αλλιώς, παίξαμε και χάσαμε. Και ξεχνάμε να ρισκάρουμε, ξεχνάμε να ζήσουμε. Φοβόμαστε. Να ερωτευθούμε. Να αγαπήσουμε. Να χαθούμε στη στιγμή. Και συμβιβαζόμαστε, με το εύκολο, το σωστό, το ανώδυνο. Και παραλογιζόμαστε. Για τις ευκαιρίες που χάσαμε, για τις σωστές αποφάσεις τη λάθος στιγμή, για τα "θέλω" που έμειναν θαμμένα λόγω των "πρέπει". Κι εμείς χωρίζουμε. Επειδή οι νέες αποφάσεις μας καταθέτουν τα όπλα και στοχεύουν αλλού. Έτσι κι αλλιώς, a moment of perfection is all you can get.

'Ομως.. θα 'θελα να χωρίσουμε μαζί. Γιατί οι στιγμές μαζί σας are those that keep me going. The ones I cherish, the ones I have locked deep down my heart and soul. Because I am not willing to let go. Θα 'θελα να χωρίσουμε μαζί. Γιατί είστε το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, γιατί χωρίς εσάς δε θα ήταν ζωή. Γιατί δε θέλω να ξεχάσω. Κάθε στιγμή ήταν μοναδική. Κι ακόμα κι αν όλοι κάνουμε τις επιλογές μας και παίρνουμε το δικό μας δρόμο, κάποια στιγμή οι δρόμοι μας διασταυρώθηκαν and for that I am grateful. Γιατί χωρίς εσάς δε θα ήμουν αυτό που είμαι, αυτό που θέλω να είμαι. Θα 'θελα να χωρίσουμε μαζί, γιατί μαζί μεγαλώσαμε, μαζί γελάσαμε, μαζί αγαπήσαμε, μαζί κλάψαμε. Μαζί πέσαμε, μαζί σηκωθήκαμε. Μαζί αποφασίσαμε, μαζί δειλιάσαμε, μαζί τελικά ξεχάσαμε..
Έτσι θα 'θελα να χωρίσουμε μαζί.
Όχι χώρια.