Ζώντας στο περίμενε.

Είναι στιγμές που..νιώθω ότι η ζωή μου δεν περιέχει κάτι το αξιόλογο. Απλά υπάρχω, φροντίζω αυτά που πρέπει να κάνω και πάλι απ' την αρχή. Δεν προσφέρω κάτι αξιοόλογο στην κοινωνία. Όλα κατάντησαν να είναι πλέον μια ατέλειωτη ρουτίνα. Δευτέρα πρωί. Περιμένουμε με ανυπομονησία να έρθει επιτέλους το Σαββατοκυρίακο να "ξεκουραστούμε", κάτι που δεν είναι πλέον εφικτό, εφόσον τότε φροντίζουμε εκκρεμότητες που δεν προλάβαμε τις προηγούμενες μέρες. Αργότερα, περιμένουμε πώς και πώς να έρθουν τα Χριστούγεννα,πάλι για να "ξεκουραστούμε". Δηλαδή, να οργανώσουμε το χρόνο μας για να διαβάσουμε για τις εξετάσεις gce του Γενάρη (θα μου πείτε, τι τα θέλουμε τα gce; Απλό. Με την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα, θα ήταν αυτοκτονία αν επιχειρούσαμε να σπουδάσουμε εκεί.Όσο για την Κύπρο,ναι,δεν είναι κι άσχημα. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα που μας απασχολεί αυτή τη στιγμή).

Λοιπόν...Μετά, ζούμε στο περίμενε για τις διακοπές του Πάσχα, να "ξεκουραστούμε", δηλαδή να οργανώσουμε το διάβασμα για τις εξετάσεις του σχολείου και των gce. Παράλληλα, η ανυπομονησία κορυφώνετε για τις διακοπές του καλοκαιριού, που ναι! Επιτέλους ξεκούραση. Όμως η ξεκούραση με τη σειρά της,θα γίνει κι αυτή ρουτίνα και απάθεια, έτσι η ανυπομονισία για την επιστροφή στα θρανία ξεκινά. Και άντε πάλι από την αρχή!

Συνεχώς περιμένουμε,περιμένουμε, και όλο περιμένουμε. Το μέλλον ξετιλύγεται μπροστά μας και ούτε που το καταλαβαίνουμε, ούτε που του δίνουμε σημασία, καθώς ζούμε συνεχώς στο περίμενε! Τα χρόνια περνούν γρήγορα, δεν μας περιμένουν να συνειδητοποιήσουμε ότι ΔΕΝ εκμεταλλευόμαστε τη ζωή μας. Ζούμε στο ΜΕΛΛΟΝ αντί να προσπαθησουμε να ζούμε στο ΠΑΡΟΝ. Καιρός λοιπόν να εκμεταλλευτούμε το χρόνο που έχουμε γιατί,η αλήθεια είναι, η ζωή είναι όντως μικρή. Ίσως κάποτε να μην μπορούμε να κάνουμε πράγματα που έχουμε την ικανότητα να κάνουμε σήμερα. Κανείς δεν ξέρει τι του επιφυλάσσει το μέλλον.

Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ήθελα η ζωή μου να αποκτήσει πραγματικό νόημα. Να προσφέρω κάτι στην κοινωνία, όχι μόνο να καταναλώνω. Να κάνω κάτι για να απαλύνω τον πόνο κάποιων συνανθρώπων μου. Και (γιατί όχι;) να κάνω κάποιο ριψοκίνδυνο σπορ. Ή κάποιο που να μην είναι συνηθισμένο. "θέλω να νιώσω, να ζήσω δυνατά τη ζωή". ΔΕΝ θέλω να ζω συνέχεια στο περίμενε. Θέλω να ζήσω στο σήμερα.